Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

opłacalnej eksploatacji.
Kapitał finansowy:
Kraje biedne posiadają niewiele zasobów wewnętrznych, które mogłyby przeznaczyć na cele
inwestycyjne. Większość własnych zasobów przeznaczają więc na konsumpcję bieżącą.
Inwestycje w infrastrukturę:
Bez odpowiedniej infrastruktury kraje ubogie nie mogą osiągnąć większej wydajności produkcji i
specjalizacji.
Kapitał ludzki:
Pracownicy krajów ubogich z powodu niższego wykształcenia są często mniej wydajni.
Obyczaje:
Niektóre KSR poszukują drogi alternatywnego rozwoju uwzględniając uwarunkowanie kulturowe
wpisane w ich tradycje.
Niska wydajność w rolnictwie:
Jeśli jest niska wtedy większość ludzi musi pracować na roli, tylko po to by wyżywić całą ludność.
Niewielu wtedy może zatrudnić się poza rolnictwem.
36.3 Rozwój przez KSR handlu towarami nie przetworzonymi
Tendencje kształtowania się cen surowców:
W latach 1964- 1990 poza ropą realne ceny surowców wykazywały tendencję spadkową. Jednak
obecnie, przy zmniejszającej się ilości wielu minerałów ta tendencja może ulec zmianie.
Wahania cen:
Drugim problemem, jaki stwarza specjalizacja w produkcji wyrobów nieprzetworzonych są wahania
cen. Nie jest niczym szczególnym zmiana realnej ceny o 40%.
Koncentracja eksportu:
Wahania cen surowców prowadzą do zmian wielości wpływów z eksportu, tym samym wahań
wielkości produktu narodowego brutto. W niektórych krajach jeden surowiec może stanowić ponad
połowę całkowitych wpływów z eksportu KSR.
Systemy stabilizowania cen surowców:
System taki mógłby pomóc ustabilizować wpływy eksportowe krajów, których gospodarka jest silnie
uzależniona od eksportu konkretnego surowca. Można tworzyć zapasy buforowe, czyli dokonywać
interwencyjnych zakupów surowca przy niskiej jego cenie, a sprzedawać przy wysokiej. Politykę z
ograniczeniem sprzedaży z kolei stosuje OPEC. Nie mają oni magazynów, lecz uzgadniają ze sobą ile
ropy pozostawią pod ziemią. Dzięki temu ograniczają spadek cen regulując podaż. KSR próbowały też
stabilizowania cen kakao i kawy i tak np. w Brazylii państwo wykupywało nadwyżki kawy , a następnie
ją spalało.
36.4 Rozwój przez uprzemysłowienie
Wiele krajów doszło do wniosku, że kluczem do rozwoju nie jest specjalizacja, lecz rozwój przemysłu
przetwórczego./
Formy rozwoju przemysłu:
Substytucja importu: niektóre KSR, aby ustrzec się spadku dochodów z eksportu postanowiły już
nigdy w zbyt dużym stopniu nie uzależniać się od gospodarki światowej. Strategia substytucji importu
polega na zastąpieniu importu produkcją krajową pod osłoną wysokich ceł, lub ograniczeń
ilościowych. Prowadzi to do spadku obrotów handlu światowego. Polityka taka może spowodować
marnotrawstwo i okazać się ślepym zaułkiem będąc kosztowną, gdyż substytucja zużywa więcej
zasobów i wytwarza je po większych kosztach. Kraj może specjalizować się w dziedzinach dla siebie
niekorzystnych, Plusem jest to, że ochrona celna może pomóc w rozwoju nowym gałęziom
gospodarki.
Eksport towarów przetworzonych: zamiast odwracać się od świata niektórzy obracają te kontakty
na swoją korzyść jak choćby Tajwan, Korea płd., Meksyk, itp.
Nowy protekcjonizm: kraje wysoko rozwinięte powinny dokonać przesunięcia czynników
wytwórczych do gałęzi, gdzie mają przewagę komparatywną np. biotechnologia czy telekomunikacja,
wykorzystując wiedzę i fachowców, w których obfitują.
36.5 Rozwój oparty na wykorzystaniu kredytów
Trzeci szlak wiedzie przez zaciąganie pożyczek za granicą
Międzynarodowy kryzys zadłużenia:
W latach 80 zadłużenie KSR gwałtownie wzrastało. Zadłużenie dolega tylko wtedy, jeśli realna stopa
procentowa jest dodatnia. Tylko wówczas na spłatę poświęcone są realne zasoby. 80 lata to jedyny
okres po II wojnie, gdy realne stopy były znacznie wyższe od zera. Można stwierdzić, że właściwą
miarą zdolności płatniczych kraju nie jest jego PNB, lecz dochody z eksportu. Przez obsługę
zadłużenia rozumiemy płatności odsetek od istniejącego długu.
Niewypłacalność i restrukturyzacja zadłużenia:
W razie niewypłacalności można zwrócić się do Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku
Zwiatowego, który udziela krótkoterminowego kredytu na spłatę wierzycieli. Można też zwrócić się do
wierzycieli (głównie banki) o restrukturyzację, czyli przesunięcie terminu spłaty i obniżenie wysokości
rat. Ostatecznie można rozważyć ogłoszenie otwartej niewypłacalności. W skrajnym przypadku
państwa- wierzyciele mogą interweniować zbrojnie.
36.6 Pomoc
Kraje Południa twierdzą, że Północ powinna udzielać im pomocy. Rządy jednak zwykle nie poczuwają [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne