[ Pobierz całość w formacie PDF ]

drogi. - Gdzie Ann?
- Parzyła kawę, ale zaczęła okropnie kichać, więc chyba wróciła do
pokoju - zawołała z kuchni Suzy. - Zapraszamy na śniadanie.
Silver bez słowa pomaszerował w stronę pokoju najmłodszych
uczestniczek kursu. Zaintrygowana Maggie omal nie przypaliła jajecznicy.
Nie miała pojęcia, co się dzieje. Nie po raz pierwszy uświadomiła sobie, że
mistrz i Ann mają jakieś konszachty. Odważyła się nawet o to zapytać, lecz
Ann udała, że nie słyszy. Nagle zaciekawiła ją specyfika dziennikarskiego
zawodu, lecz nieuważnie słuchała wywodów Maggie, która zupełnie na to
nie zważała, bo gdy rozmowa schodziła na jej ulubione tematy,
monologowała bez końca.
Janie i Georgia pomogły dyżurnym sprzątnąć po śniadaniu, żeby
zdążyły na przedpołudniowe zajęcia. Kursanci mieli dziś malować pejzaż w
plenerze.
- Wybaczcie, kochani, to nagłe niewielkie przyspieszenie, ale nie mam
innego wyjścia, bo słyszałem dziś rano, że po południu ma padać -
tłumaczył się Peny.
- Gdyby zapytał, powiedziałabym mu o tym już wczoraj. Na wieczór
stawy tak mnie rozbolały, że przez całą noc nie zmrużyłam oka.
Malowanie w plenerze wymagało od kursantów wystawienia na trawnik
54
większości sprzętów znajdujących się w pracowni. Niektórym dostały się
ciekawe meble stanowiące połączenie siedziska i sztalug, ale inni, wśród
nich Maggie, musieli zadowolić się chybotliwymi stolikami ogrodowymi,
które były za małe i niezbyt stabilne. Gdy po raz drugi przewróciło się jej
wiaderko z wodą, Ben zaproponował, żeby głębiej wcisnęła nogi stolika w
ziemię lub obłożyła je kamieniami.
- Ale z ciebie mądrala! - Z jawną niechęcią popatrzyła na jego
uśmiechniętą twarz. - Sama na to wpadłam.
Kłamała, choć zapewne prędzej czy później rzeczywiście doszłaby do
tego, ale lubiła droczyć się z nim. Poza tym dzięki krótkiej sprzeczce
pozbyła się zakłopotania, które odczuwała po wczorajszym wieczorze.
Ben pomógł Georgii ustawić stolik tak, żeby się nie chybotał, a
Charliemu przenieść masywny drewniany stół w cień drzew, jak sobie
zażyczyły dwie bibliotekarki. Był dobrym i łagodnym człowiekiem, choć
wyglądał niczym negatywny bohater filmu akcji: barczysty, czujny, dosyć
niebezpieczny. Kobieta mogłaby z nim...
Nie waż się o tym myśleć.
- Ann będzie dziś pracowała w domu - powiedziała Suzy, gdy Maggie
zapytała o współlokatorkę. - Za dużo pyłków.
Jedna z siwowłosych pań odparła, że wkrótce spadnie deszcz i
powietrze się oczyści, co jest dobre dla alergików, lecz osobom cierpiącym
na reumatyzm będą zapewne dokuczały stawy i bóle mięśni. Wkrótce
wszyscy uczestnicy kursu pilnie malowali górzysty krajobraz. Ben
mamrotał przekleństwa, a Maggie narzekała, że farba żyje własnym życiem.
- Popatrzcie tylko! - jęknęła. - To cholerstwo spływa po papierze!
Niebo zalewa mi góry, a kiedy usiłuję wepchnąć je na właściwe miejsce,
błękit stawia opór.
- Idzie Perry. On ci powie, gdzie tkwi błąd - powiedziała Georgia,
której niebo zachowywało się nienagannie, zachowując stosowny dystans
wobec zwartego górskiego masywu. Ani śladu zbędnych błękitów; żadnych
nieistniejących dolin ani wodospadów.
Benowi udało się pochwycić spojrzenie Maggie, więc mrugnął do niej i
uniósł w górę kciuk umazany szkarłatną farbą. Po co mu ten kolor? W
malowanym przez nich krajobrazie w ogóle nie dostrzegła ani odrobiny
czerwieni. Czyżby był daltonistą?
Silver w nieodłącznym berecie krążył wśród kursantów, udzielając
55
światłych rad oraz pochwał. Krytykował łagodniej niż poprzedniego dnia,
co okazało się zbawienne dla samopoczucia Maggie, która po ostatnich
zajęciach była tak rozdrażniona, że nie bacząc na swoją misję, chętnie
rzuciłaby wszystko i wróciła do domu. Dziś odzyskała werwę i gotowa była
przystąpić do działania. Suzy bez entuzjazmu zgodziła się jej pomóc, ale ku
zdziwieniu ich obu Silver nagle przestał się interesować młodymi [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

glaz.keep.pl