[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Sześć miesięcy temu! - odpowiedziała ze złością.
- Nie zmieniaj tematu! Czy słyszysz, co mówię?
OdchodzÄ™ od ciebie!
- Nie pozwolę ci na to. - Podniósł le\
Ä…cy na ziemi
sarong i zaczął ją nim owijać, tak jakby ubierał lalkę.
Odtrąciła jego ręce.
- Nie wa\
się mnie dotykać! Co to znaczy: nie
pozwolę ci odejść? Nie mo\
esz mnie tu zatrzymać!
Odrzucając sarong, nieoczekiwanie podniósł ją do
góry i choć walczyła zębami i paznokciami, wymachi-
wała nogami i rękami, zarzucał ją sobie na ramię.
- Puść mnie! - krzyczała, tłukąc go pięściami po
plecach. - Co masz zamiar zrobić?
- Powstrzymać cię. Dla twojego własnego dobra.
Jesteś histeryczką - odpowiedział ostro - i mam ju\

tego dość.
- Ty masz dość. - W jej głosie brzmiało niedowie-
rzanie. - Postaw mnie!
- BÄ…dz
cicho! - ofuknÄ…Å‚ jÄ….
Skierował się na kamienne schody, prowadzące do
oszklonych drzwi tarasu na pierwszym piętrze.
- Nienawidzę cię! - Szlochała, a łzy upokorzenia,
nie wyładowanej złości i zawodu zalewały jej oczy.
100 SPOTKANIE PO LATACH
W minutę potem Luc rzucił ją na łó\
ko jak worek
kartofli.
- Przyznaj, ze nienawiść do mnie nie daje ci szczęś-
cia - zauwa\
ył drwiąco. - Per Dio, czy sama tego nie
widzisz?
- Kiedyś musiałam wreszcie zrozumieć, \
e jesteÅ›
prymitywnym łotrem bez skrupułów. Odchodzę od
ciebie!
- Nigdzie nie odejdziesz.
- Nie mo\
esz mi przeszkodzić! I z całą pewnością
nie mo\
esz mnie zmusić, \
ebym wyszła za ciebie!
Zsunęła się z łó\
ka i utykając podeszła do krzesła,
\
eby wziąć le\
Ä…cy na nim lekki szlafroczek, gdy\
nagle
poczuła się zbyt obna\
ona w samym kostiumie bikini.
- Teraz, gdy Drew podpisał ten swój wa\
ny kon-
trakt, ju\
nie mo\
esz mnie tu dłu\
ej zatrzymywać.
- Podpisanie tego kontraktu nastÄ…pi w godzinÄ™ po
naszym ślubie.
Catherine zdrętwiała. Gwałtownie odwróciła się w
jego stronę. Błyszczące, złote oczy patrzyły na nią
prowokujÄ…co.
- Przewidziałem taką mo\
liwość.
- To on... To on jeszcze nie ma tego kontraktu?
- zapytała z ogromnym wysiłkiem.
- Jak widzisz, jestem takim podstępnym draniem
- mruknÄ…Å‚ Luc.
- Nie mo\
esz mnie chcieć, gdy ja ciebie nie chcę!
- Udowodniłem ju\
wcześniej, \
e siÄ™ mylisz - od
parł sucho. - Jestem pewien, \
e humor ci siÄ™ poprawi,
gdy jutro znajdziemy siÄ™ w Anglii.
Do Catherine dotarło to jedno magiczne słowo:
Anglia.
- Zabierzesz mnie po ślubie do Anglii?
- Taki jest zwyczaj.
Najwyraz
niej nie miał \
adnych wątpliwości, \
e gdy
obrączka znajdzie się na jej palcu, będzie to miało taki sam
skutek, jak przywiązanie skazańca łańcuchem do
 SPOTKANIE PO LATACH 101
ściany lochu. Ale gdy ona znajdzie się ju\
w Anglii, nie
będzie w stanie jej zatrzymać. Tu, we Włoszech, on miał
jej paszport, nie miała najmniejszych szans na ucieczkę z
tego kamiennego zamku pilnowanego przez specjalnÄ…
ochronÄ™ wspomaganÄ… przez imponujÄ…ce zabezpieczenia
elektroniczne.
Jeśli nie dojdzie do ślubu, ucierpi na tym Drew.
Perspektywa powrotu do Anglii ju\
jutro bardzo jÄ…
uspokoiła. Tam nie zmusi jej, \
eby z nim pozostała.
- Catherine - wycedził Luc - nawet nie myśl o tym.
- Nie mamy o czym mówić-odpowiedziała stano-
wczo. - Wszystko ju\
powiedziałam.
- Musimy jednak porozmawiać.
Rozległo się pukanie do drzwi. Zignorował je.
- Nie chcÄ™, \
ebyś zepsuła uroczystość ślubną.
Zakneblowana i przyprowadzona pod przymusem
narzeczona mo\
e zdziwić niejednego świadka ceremonii -
pomyślała z zawziętością, gdy pukanie do drzwi znów
się powtórzyło.
- Avanti! - wykrzyknÄ…Å‚ Luc z rozdra\
nieniem.
Ukazał się Bernardo.
- Signorina Peruzzi. - Podał bezprzewodowy tele-
fon w obronnym geście. - Mówi, \
e to sprawa bardzo
pilna i \
e koniecznie chce z panem rozmawiać, signor.
- Nie będę z nią rozmawiał. Zostaw nas, Bernardo.
Majordomus wyszedł i drzwi zamknęły się za nim.
- On mówi po angielsku - zauwa\
yła Catherine.
- Czy to ty zabroniłeś mu mówić przy mnie w tym języku?
- SÅ‚u\
ba jest przekonana, \
e sama o to prosiłaś,
chcąc sprawdzić się w języku włoskim.
Ukryła twarz w dr\
ących dłoniach. Ile\
trzeba było
zimnej krwi, \
eby nie stracić panowania nad sobą. -
- Czuję wstręt do ciebie.
- Po prostu jesteś na mnie zła. I przypuszczam, \
e
masz jakiś szczególny powód ku temu.
- Przypuszczasz? - Obrzuciła go wściekłym spoj-
rzeniem.
102 SPOTKANIE PO LATACH
- Nale\
ysz do mnie, Catherine. U\
yj całego swego
rozumu, którym cię Bóg obdarzył. Byłaś tu
szczęśliwa, szczęśliwszej nigdy cię przedtem nie
widziałem.
- śyłam w przeszłości!
- Ale dlaczego wybrałaś właśnie ten fragment
przeszłości? - W ironicznym uśmiechu skrzywił swoje
zmysłowe usta. - Zapytaj o to samą siebie.
- Niczego nie wybierałam - zaprotestowała.
- A skończyło się czymś, co jest nierealne!
- Mo\
e być realne, jeśli tylko zechcesz. Catherine
czuła się fatalnie. Luc zawiódł ją, ale
najgorsze, \
e zawiodła się na samej sobie. W ciągu
jednego tygodnia, zniweczyła cztery lata poczucia
własnej godności i wszystkie bariery, które miały ją
chronić.
- Przez cały ten tydzień pękałeś pewnie ze
śmiechu, \
e tak łatwo udało ci się mnie ogłupić -
stwierdziła gorzko.
- To nie tak było miedzy nami.
- Właśnie tak było zawsze - zaatakowała go,
dygocąc cała. - Spiskujesz, knujesz i manipulujesz,
\
eby wszystko odbyło się tak, jak ty sobie tego
\
yczysz.
- Nie planowałem twojej utraty pamięci.
- Ale nie omieszkałeś \
niej skorzystać! I tak było
zawsze. Kiedy wróciliśmy ze Szwajcarii, moi praco- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

glaz.keep.pl