Herries Anne Dynastia Banewulfow 02 Slowo rycerza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kiedy zdawało się, że wszystko idzie ku lepszemu? Położy�
ła mu dłoń na czole i przekonała się, że skóra jest chłodna
i sucha. Oddech stał się równiejszy, a sen rannego wyda�
wał się zdrowszy.
W tej chwili otworzyły się drzwi i Elona wydała okrzyk
zaskoczenia.
-Sir Ralph! Nie oczekiwałam twojego przyjazdu, pa�
nie.
- Przyjechałem najszybciej, jak mogłem - odrzekł, mar�
szcząc czoło. - Rozstaliśmy się z synem w gniewie, chciał-
286
bym się więc z nim pogodzić, jeśli to możliwe. Podobno
leży w gorączce. Czy już wrócił do zmysłów?
-Właśnie przed chwilą się obudził, ale teraz znowu
śpi.
- Zostawmy go w takim razie. Gdzie będziemy mogli
porozmawiać, Elono? Przywiozłem kilka środków, które
mogą się przydać. Jeden jest na gorączkę, pewnie już nie�
potrzebny, ale mam też inny, który zdaniem lady Alayne
pomaga w gojeniu się ran.
- Lady Alayne zna się na leczeniu? - zdziwiła się Elona,
bo nie miała o tym pojęcia. Zaprowadziła sir Ralpha do
swojej komnaty i wskazała mu krzesło, on jednak nie sko�
rzystał z zaproszenia. - My tu stosujemy tylko najprostsze
środki, chociaż Mary trochę zna się na ziołach.
- Moja żona jest uzdrowicielką - wyjaśnił Ralph. - Nie
rozmawiamy o tym często, bo w przeszłości krążyły plotki
o jej czarach, musimy więc uważać. Przyjechałaby tu sa�
ma, ale jest potrzebna w domu, dała mi więc wszystko, co,
jej zdaniem, może się przydać, Jest pewien wywar, który
Stephen powinien pić raz dziennie, póki leży w łożu. Po�
dobno ma to zapobiec nadmiernej utracie sił wskutek po�
zostawania bez ruchu. Poza tym lady Alayne poleciła mi
przekazać, żebyś namówiła rannego do poruszania noga�
mi tak szybko, jak tylko będzie to możliwe.
- To brzmi dziwnie - stwierdziła Elona. - Po co miałby
to robić? Czy chory nie powinien odpoczywać?
- Alayne powiedziała mi, że występuje dziwne zjawi�
sko u chorych osób, które zaczynają wracać do zdrowia.
Zdarza się, że następuje załamanie, które kończy się na-
287
głą śmiercią. Niebezpieczeństwo zmniejsza się jednak, je�
śli choremu podaje się jej wywar i zachęca się go do ćwi�
czeń.
- Posłuchamy więc lady Alayne, bo właśnie w taki spo�
sób zmarł mąż Mary.
- Elono, wydaje mi się, że mogłaś nie być ze mną cał�
kiem szczera, jeśli można, chciałbym usłyszeć prawdę.
- Naturalnie. Od dawna zamierzałam ci ją wyjawić, pa�
nie. Czy Alain powiedział ci, że nigdy nie spodziewałam
się dziecka i że przed ślubem nie znałam mężczyzny?
- Nie, ale zanim wyjechałaś z Banewulf Manor, zrozu�
miałem, że dziecka nie ma. Nie poroniłaś, a figura wcale
ci się nie zmieniła. Wynikało z tego, że albo skłamałaś, al�
bo sama się pomyliłaś. Może się to przecież zdarzyć, gdy
z jakiegoś powodu nie przyjdą miesięczne dolegliwości.
Elona spłonęła rumieńcem, ale tym razem nie mogła
unikać odpowiedzi nawet na tak bardzo osobiste pyta�
nie.
- Skłamałam, panie, bo wiedziałam, że wtedy każesz
Stephenowi mnie poślubić - wyznała ze skruchą. - Ste�
phen przez cały czas zachowywał się wobec mnie bez za�
rzutu. Przecież nie zawiódłby zaufania, jakim obdarzyła
go lady Alayne. Za bardzo ceni sobie honor.
- To właśnie mnie potem zastanawiało - przyznał sir
Ralph. - Zawsze miałem go za takiego człowieka, a jednak
nie zaprzeczył oskarżeniu. Pozwolił mi podyktować wa�
runki, chociaż wiedział, że jego ludzie są lepiej wyćwicze�
ni od moich i łatwo mógłby mi się sprzeciwić. - Sir Ralph
uniósł brwi. - Dlaczego to zrobiłaś, Elono?
288
- Bo... bo on mnie pokochał - odparła przez łzy. - Mo�
że nie okazał tego zaraz po ślubie, ale wtedy był bardzo
zły, zazdrosny o człowieka, którego uważał za mojego ko�
chanka. Postąpiłam haniebnie i dlatego poprosiłam Ste�
phena o wybaczenie, a teraz błagam o wybaczenie ciebie,
panie, za to, że wprowadziłam między was niezgodę.
- Ale jeśli Stephen cię pokochał...
- Sądziłam, że gdy przyjedziemy do Banewulf, on na�
tychmiast wyruszy w dalszą drogę i już nigdy się nie zo�
baczymy, a ja będę musiała poślubić innego mężczyznę.
Wydawało mi się, że poczucie honoru Stephena może nas
rozdzielić.
- A ty, pani, bardzo go kochasz. - Sir Ralph skinął gło�
wą. - Alayne zrozumiała to znacznie wcześniej niż ja, ale
nie mogłem jej uwierzyć, bo mój syn w niczym nie zdra�
dzał się z miłością do ciebie. Potem zmyliło mnie jeszcze
bardziej to, że po ślubie wyjechał z Banewulf.
- Czy powiedziałeś, panie, lady Alayne o moim hanieb�
nym postępku? Czy ona mną teraz pogardza?
Sir Ralph roześmiał się i pokręcił głową.
- Moja pani bardzo podziwia twoją odwagę. Powiedzia�
ła, że na twoim miejscu zrobiłaby to samo.
Elona zaczerwieniła się i przez chwilę skromnie wpa�
trywała się w ziemię, ale gdy znów spojrzała w oczy sir
Ralphowi, była szeroko uśmiechnięta.
- Stephen mi wybaczył i jesteśmy szczęśliwi, to znaczy
byliśmy aż do tego wypadku... - Głos jej się załamał. -
Boję się o jego życie.
- Mój syn jest silnym mężczyzną, wiele razy musiał wy-
289
lizywać się z ran, choć chyba nie tak ciężkich. Pozostaje ci
gorąco się modlić, Elono.
- I korzystać z leków, które przywiozłeś, panie - dodała
Elona. - Dziękujemy ci za to.
- To drobiazg - zapewnił ją sir Ralph. - Zatrzymam się
w Sanscombe, póki mój syn nie stanie na nogach, i w mia�
rę możliwości postaram się pomóc, pani, w prowadzeniu
majątku.
- Piers stara się pilnować, żeby wszystko było po sta�
remu. Gdybyś jednak mógł przyjrzeć się, panie, ćwicze�
niom zbrojnych, byłabym wdzięczna. Stephen na pewno
nie chciałby, żeby się rozleniwili.
- Możesz na mnie w tej sprawie polegać, pani - zapew�
nił ją sir Ralph. - Poza tym jednak pomogę ci w czuwa�
niu. Słyszałem, że rzadko opuszczasz izbę chorego, chyba
że musisz odpocząć albo wydać rozporządzenia.
- O tym porozmawiamy pózniej. Mam nadzieję, że
mam twoje przebaczenie, panie?
- Przebaczenie i błogosławieństwo, córko.
Ralph uśmiechnął się, a Elona wróciła do Stephena.
Spał. Usiadła przy łożu, gotowa na każde jego życzenie,
bo przecież lada chwila mógł się obudzić.
- Nie powinnaś była posyłać po mojego ojca - powie�
dział Stephen kilka dni pózniej. Elona przysunęła mu fla�
konik do warg. - Oj, tfu!
Uśmiechnęła się, że tak bardzo protestuje przeciwko
braniu lekarstwa. Musiała jednak przyznać, że jest gorzkie,
sama spróbowała kropelkę.
290
- Nie posłałam po niego - odparła. - Napisałam do
niego list z wiadomością, że zostałeś ranny. Przyjechał
z własnej woli i przywiózł wiele środków, które pomaga�
ją cię leczyć.
- Alayne zawsze się na tym znała - przyznał Stephen. -
Pamiętam, jak leczyła mnie, kiedy byłem dzieckiem. Ona
nigdy nie dodaje miodu do tych swoich mikstur.
- Za dużo zrzędzisz - zbeształa go Elona. - Pamiętasz
o ćwiczeniach, które zaleciła lady Alayne?
Stephen spojrzał na nią ponuro.
- Gdybym nie był taki słaby, wyszedłbym na majdan
ćwiczyć z moimi ludzmi... jeśli oni w ogóle coś robią. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne