[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ruchliwości ciała i posługując się tarczami, wcisnęli się między piki Niemców i, sami
bezpieczni, mogli ich razić; a ci nie mieliby na to rady i byliby zupełnie rozbici, gdyby nie
kawaleria, która uderzyła na Hiszpanów.
Można przeto, gdy się zna wady jednego i drugiego rodzaju piechoty, utworzyć taką,
która oparłaby się kawalerii, a nie obawiałaby się piechoty, co uda się osiągnąć dzięki jakości
wojska i zmianie szyku bojowego. Te właśnie rzeczy, na nowo urządzone, przyniosą
poważanie i wielkość nowemu księciu.
Nie powinno się przeto pomijać tej sposobności, aby Italia po tak długim czasie ujrzała
swego Zbawiciela.
Nie mam słów na wyrażenie, z jaką miłością byłby On przyjęty we wszystkich tych
krajach, które cierpiały wskutek najazdu cudzoziemców, z jaką żądzą zemsty, z jaką trwałą
wiernością, z jaką miłością, z jakimi łzami! Jakież bramy zamknęłyby się przed Nim? Jakiż
lud odmówiłby Mu posłuszeństwa? Czyja zawiść stanęłaby Mu na drodze? Jaki Włoch
odmówiłby Mu uległości? Każdemu obrzydły te rządy barbarzyńców. Niech więc Przesławny
Wasz Dom podejmie to zadanie, owiany tym duchem i takimi nadziejami, z jakimi podejmuje
się słuszne przedsięwzięcia, by pod Jego znakiem wyszlachetniała ojczyzna i by pod Jego
auspicjami sprawdziło się to, co powiedział Petrarka:
Virtu contro a furore
Prendera l'arme, et fia el combatter corto:
Ché l'antico valore
Nell' Italici cor non e ancor morto.
Nota od Wydawcy
Postać i dzieło Machiavellego otacza gruba warstwa odrazy, a przede wszystkim
niezrozumienia: makiawelizm w języku potocznym jest synonimem przewrotności i obłudy.
Jak pisze K. T. Toeplitz "makiawelizm /.../ w prawdziwym swoim wymiarze a więc
taki, jaki wynika on naprawdÄ™ z lektury pism Niccolo Machiavellego, nie zaÅ› jakim go
preparują jego przeciwnicy, a jeszcze częściej ci, którzy po prostu Makiawela nigdy nie
czytali, a więc makiawelizm prawdziwy jest testem. Jest testem dotyczącym stosunku
człowieka do przeżywanej przez niego historii i stosunku człowieka do prawdy, która jest
przykra, a przynajmniej niezbyt pochlebna dla żywionych przez nas wyobrażeń. Francis
Bacon trafnie powiedział, że "powinniśmy być wdzięczni Machiavellemu i podobnym mu
pisarzom, którzy otwarcie i bez niedomówień piszą o tym, jak ludzie postępują, a nie jak
postępować powinni". Jakże trudno jednak o podobną wdzięczność wobec autora, który
otwarcie pisze, że "ludzie prędzej puszczają w niepamięć śmierć ojca niż stratę ojcowizny",
albo który, porównując wartość miłości i strachu jako narzędzi sprawowania rządów,
powiada, że "miłość trzymana jest węzłem zobowiązań, który ludzie, ponieważ są nikczemni,
zrywają, skoro tylko nadarzy się sposobność osobistej korzyści, natomiast strach jest oparty
na obawie kary; ten więc nie zawiedzie nigdy." [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

glaz.keep.pl