[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dziewczyna wspominająca mężczyznę, którego kochała.
- Chyba nigdy nie dotarłaś do Omaha, skoro ja i Char�
lotte urodziliśmy się w Kendall.
- David zaproponował mi pracę. Powiedział, że szuka
gospodyni, kogoś, kto mógłby sprzątać i gotować dla niego
i jego pracowników. Ale póz
niej odkryłam, że chce mnie
po prostu zatrzymać.
Walker nie mógł powstrzymać uśmiechu.
- Sprytny facet.
- Do tego dumny i miły. Miał wszystko, o czym mogłam
marzyć. Nigdy nie przestałam za nim tęsknić.
Odwrócił wzrok i zmarszczył brwi, czując, jak zalewa go
fala poplątanych wspomnień.
- Co się stało w dniu, w którym zginął?
- Twój ojciec miał atak serca za kierownicą. Byłam ra�
zem z nim, jechałam na siedzeniu pasażera. Wracaliśmy
z banku, prosząc o odroczenie spłaty kredytu, ale było już
za póz
no. Odmówili i chcieli przejąć farmę. Wszystko sta�
ło się tak szybko... Uderzyliśmy w drzewo. David nie miał
szans.
- Charlotte i ja byliśmy u sąsiadki. Starszej kobiety... -
Pamiętał kobietę o siwych włosach, ale nie mógł sobie przy�
pomnieć własnych rodziców.
Mary zamrugała, żeby powstrzymać łzy.
- Była wdową i czasami zajmowała się dziećmi. Zostali�
ście u niej, dopóki Spencer po was nie przyjechał. Powie�
dział jej, że zajmie się moimi dziećmi, póki nie poczuję się
na tyle dobrze, by zabrać was do rezerwatu. Nie miała po�
wodu, żeby mu nie uwierzyć.
Zapadła cisza, Walker odstawił lemoniadę na stopień.
Chciał pocieszyć Mary, zmniejszyć jej ból i swój własny,
ale nie wiedział jak.
Wciąż próbował odbudować z nią więz
, zachowywać się
jak długo niewidziany syn.
- Powinnam zacząć przygotowywać kolację. - Wstała
i otrzepała spodnie.
- Jak się mówi  matka" w języku Siuksów?
- Ina - powiedziała mu.
- Ina - powtórzył.
Mary wstrzymała oddech, a on poczuł ucisk w gardle.
- Pomogę ci przy kolacji - powiedział, mimo że był kiep�
skim kucharzem.
Dotknęła jego policzka ciepłą ręką. Spojrzeli na siebie,
ale się nie objęli. Zanim zdążyli poczuć się niezręcznie, po-
prowadziła go do kuchni, gdzie nauczyła go przyrządzać
indiańskie tacos.
Kiedy przyjechała Tamra, przygotowywali właśnie cia-
sto oraz kroili sałatę i pomidory. Tamra dołączyła do nich
i we troje przygotowali wieczorny posiłek.
Wkrótce będą w Napa Valley, pomyślał Walker. >
W posiadłości, w której został wychowany i którą nazy�
wał domem.
ROZDZIAA
SI�DMY
Pogoda w północnej Kalifornii była idealna - ciepły, let�
ni dzień. Region winiarski, z jego płodną ziemią i rosnący�
mi wszędzie winogronami, był otoczony łańcuchami gór
sięgającymi do nieba.
Tamra siedziała obok Walkera w jego srebrnym jaguarze,
którego odebrał z parkingu na lotnisku. Mary usadowiła się
na tylnym siedzeniu.
Walker zatrzymał się przed bramą wiodącą do posiadło�
ści, żeby wystukać kilkucyfrowy kod zabezpieczający. Rezy�
dencja, olbrzymi budynek w kremowym kolorze, królował
na szczycie wzgórza ponad winnicami. Na jego tyłach, co
widać było z podjazdu, znajdował się basen. Woda lśniła
w słońcu, chwytając światło jakby magicznym sposobem.
- Och... - westchnęła Mary, wyrażając dokładnie to, co
pomyślała Tamra.
- Witajcie w moich skromnych progach - zażartował
Walker, wjeżdżając na podjazd.
Cieszy się, że jest w domu, pomyślała Tamra. Ale dla
niej ta posiadłość wydawała się fortecą. Wszędzie widać
było władzę Spencera Ashtona. Pomimo śmierci wciąż tu
królował.
Wysiedli. Walker ręką wskazał bagażnik, który już odpo�
wiednim przyciskiem otworzył.
- Nie przejmujcie się bagażami. Ktoś się nimi zaraz zaj�
mie.
- Jesteś rozpuszczony - powiedziała Tamra.
Zmarszczył brwi.
- W San Francisco nie mam służących. Wolę prywat�
ność. Ale tutaj jest inaczej.
Otworzył drzwi do ogromnego foyer. Po lewej stronie
znajdowała się wspaniała biblioteka, a po prawej pięknie
zdobiona jadalnia. Podwójna klatka schodowa, prowadzą�
ca do każdego ze skrzydeł domu, robiła ogromne wrażenie.
Walker zaprowadził je do eleganckiego pokoju, który na�
zwał dużym salonem.
Było to wspaniałe pomieszczenie - kremowe materia�
ły, antyczne rzez
by, taras z widokiem na kwitnący ogród
i leżące w dole winnice. Meble były idealnie wypolerowa�
ne. Stoły lśniły, a lustra odbijały każdy starannie udekoro�
wany kąt pokoju. Nawet poduszki rozrzucone były w prze�
myślany sposób.
Kobieta w czarnej sukience i białym fartuszku weszła do
salonu. Była mniej więcej w wieku Mary.
- Pan Walker - powiedziała łagodnym i pełnym szacun�
ku tonem. - Cieszymy się, że pan wrócił. Pan i pana nowa
rodzina.
-Witaj, Ireno - pozdrowił ją lekceważącym tonem.
Przedstawił ją jednak Tamrze i Mary, informując je, że jest
tu gospodynią.
Jeśli nawet jego ton uraził uczucia Ireny, nie dała tego po
sobie poznać. Jej błękitne oczy lśniły, szczególnie kiedy roz�
mawiała z Mary. Tamra od razu ją polubiła i tym bardziej
dziwiło ją zachowanie Walkera.
Czy gospodyni zrobiła coś, co go zirytowało? A może [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

glaz.keep.pl