[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przerwał mu Morht, patrząc oskarżycielsko na
dziewczynę.  Już ja bym to lepiej przyrządził!  warknął
wściekle, odsuwając od siebie miskę. Z trudem
powstrzymał się od rzucenia naczyniem, najchętniej
prosto w siedzącą niedaleko Kylę. To jej wina, że zamiast
zjeść spokojnie, rozgrzać się i udać na odpoczynek,
zdenerwował się. Po kiego diabła wciskała się do kuchni?
Jakby mało było tego, że kręciła się po wschodnim
skrzydle i wprowadziła do komnaty Darhera. Kobiety!
Wszędzie ich pełno! Podniósł się, posyłając jej
nienawistne spojrzenie.
Kyla zerwała się z ławy i płacząc, wybiegła z jadalni.
 Zapamiętaj tę twarz  Lyanna odezwała się głośno
do wystraszonej Catriny.  Na drugi raz, gdy Selena z
le
siÄ™ poczuje, idz
od razu po niego.  Zmierzyła wzrokiem
zdumionego jej słowami Morhta.  To nasz nowy mistrz
kuchni  dodała ironicznie.
Eryk szturchnął ją w bok, żeby zamilkła. Obrzuciła
go niemiłym spojrzeniem.
 Mam wam obu przypomnieć, jak pod Arwen
spaliliście na węgiel zająca? I przez dwa dni jedliśmy
wyłącznie zeschnięty chleb? Czy powiedziałam wam
wtedy cokolwiek?  W oczach Lyanny błysnął gniew.
 Teraz mówisz.  Eryk podsunął żonie kubek z
winem, wiedząc, że niebawem złość jej przejdzie.
Morht już chciał odpowiedzieć coś równie niemiłego,
jednak napotkawszy spojrzenie Eryka, który pokręcił
lekko głową, powstrzymał się w ostatniej chwili.
 To nie jest odpowiednia pora na kłótnie  rzucił
pojednawczo, siadając i odgryzając kawał mięsa, które
podał mu Quen.
 Zgadzam się z tobą.  Lyanna odsunęła od siebie
miskę i sięgnęła po placek z owocami.  Spodziewam się,
że wyjaśnisz tę sprawę z Kylą.
Czarnowłosy zakrztusił się przełykanym właśnie
kawałkiem pieczystego.
* * *
Kyla przez kilka dni unikała mieszkańców zamku,
wstydząc się, że nie poradziła sobie w tak błahej sprawie
jak doprawienie zupy. Po feralnej kolacji Lady Lyanna
zabroniła jej surowo mieszać się do warzenia potraw,
oznajmiając, że nie każda niewiasta musi mieć talent do
gotowania, co niczemu nie szkodzi, bo zajmie siÄ™ tym
ktoÅ› inny.
 Rób to, co potrafisz i co sprawia ci przyjemność.
Jedni umieją gotować, inni szyć, a jeszcze inni wykuwają
wspaniałą broń  pocieszała dziewczynę.  Ty potrafisz
świetnie polować i chyba wolisz to od siedzenia w kuchni,
prawda?
Kyla przytaknęła gorliwie. Kochała podchodzić
zwierzynę, spędzać czas w lesie, obserwując przyrodę. Od
tej pory, za namową ciotki, więcej czasu spędzała na
włóczeniu się po okolicznych lasach. Wkrótce znała tam
każdy kamyczek i krzew. Wiedziała, którymi ścieżkami
wędrują sarny, by napić się wody w schowanym pośród
gęstwiny z
ródle. Umiała rozpoznać po tropach wielkość
przechodzącego stada dzików. Wprawne oko i tajemniczy
zmysł, który pozwalał jej podejść zwierzynę szybciej niż
inni, sprawiły, że poczuła się wyjątkowa, zapominając o
tym, czego nie umiała. Czasem towarzyszył jej któryś z
najemników Morhta, na co dowódca spoglądał krzywo,
jednak wyrażał zgodę. Nie przejmowała się tym, dopóki
on sam nie przejawiał ochoty do wspólnych wędrówek.
Pierwszy raz od długiego czasu była szczęśliwa i
coraz częściej się śmiała. A kiedy jeszcze Lyanna zabrała
ją do zbrojowni i pokazała te wszystkie cuda, które
zgromadzili najemnicy, oczy zabłysły jej niby w gorączce.
Po lewej stronie od wejścia, wzdłuż całej ściany,
umieszczono stojaki ze zbrojami. Czego tam nie było!
Różnego rodzaju kolczugi, krótsze, dłuższe, z kapturami,
plecione z drobnych stalowych kółeczek, kirysy,
brygantyny, skórzane zbroje, przeszywanice. Do tego
hełmy, czepce, nogawice, pasy, rękawice. Szczególną
uwagę Kyli przykuły trzy lśniące stalowe zbroje, stojące
na samym końcu, tuż koło drzwi prowadzących do
kolejnego pomieszczenia. Podeszła do nich, przeglądając
siÄ™ w wypolerowanym metalu.
 Tego lepiej nawet nie dotykać.  Lyanna zaśmiała
się cicho.  Morht jest bardzo drażliwy na ich punkcie  [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

glaz.keep.pl